گاه همچون صبح خندانم نمی دانم کیم - شعرخوانی زیبا و قدیمی حاج سلیم موذن زاده اردبیلی

شعرخوانی زیبا و قدیمی حاج سلیم موذن زاده اردبیلی - گاه همچون صبح خندانم نمیدانم کیم - سال 1364 

متن کامل شعر گاه همچون صبح خندانم نمی دانم کیم

گاه همچون صبح خندانم نمیدانم کیم
گاه همچون ابر گریانم نمیدانم کیم

گاه همچون قطره هستم محو دریای وجود
گاه چون دریای عمانم نمیدانم کیم

گاه خاک تیره ام در زیر پای این و آن
گاه چون خورشید رخشانم نمیدانم کیم

گاه در فرشم گهی عرشم نمیدانم چرا
گاه جسم محض و گه جانم نمیدانم کیم

گاه از شادى غمینم گاه از غم شادمان
من به کار خویش حیرانم نمیدانم کیم

گاه در بند قیودم، گاه در بزم شهود
گه گدایم گاه سلطانم نمیدانم کیم

گاه فرعونم به نیل و گاه موسایم به طور
گاه کافر گه مسلمانم نمیدانم کیم

چند میپرسی ز کاشانی کجایی؟ کیستی؟
من که محو روی جانانم نمیدانم کیم
 
سپیده کاشانی